Adam Harasiewicz, niezwykle utalentowany polski pianista, przyszedł na świat 1 lipca 1932 roku w Chodzieży. Jego kariera muzyczna rozkwitła, gdy zdobył pierwsze miejsce w V Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina, który odbył się w Warszawie w 1955 roku.
To właśnie ten sukces przyczynił się do jego międzynarodowej renomy oraz uznania jako jednego z czołowych artystów swojego pokolenia.
Życiorys
Adam Harasiewicz rozpoczął swoją przygodę z muzyką w wieku zaledwie 10 lat, kiedy to podjął naukę gry na fortepianie. Edukację muzyczną odbywał w Państwowej Szkole Muzycznej w Rzeszowie, a następnie w latach 1950–1956 kontynuował studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. Już na początku swojej kariery, w 1947 roku, zdobył pierwsze ważne osiągnięcie, wygrywając Konkurs Młodych Talentów w Rzeszowie.
W 1955 roku Harasiewicz stał się drugim polskim pianistą, który zdobył prestiżową nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina. To wydarzenie otworzyło mu drzwi do międzynarodowej kariery, a w następnych latach koncertował na wielu prestiżowych scenach w Europie, Azji oraz Ameryce Północnej. W 1958 roku występował na Wystawie Światowej w Brukseli, co znacząco podniosło jego międzynarodowy profil.
W 1960 roku Harasiewicz miał zaszczyt brać udział w koncertach z okazji 150. rocznicy urodzin Fryderyka Chopina, w tym m.in. w siedzibie ONZ. Jego niezwykłe umiejętności i talent zaowocowały również pracą jako jurorem w międzynarodowych konkursach muzycznych. Ocenił wykonawców m.in. podczas sześciu edycji Konkursu Chopinowskiego w Warszawie (1995, 2000, 2005, 2010, 2015, 2021), jak również podczas Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Ferruccio Busoniego (1984), Viotti International Music Competition oraz Międzynarodowego Konkursu Młodych Pianistów „Arthur Rubinstein in memoriam” (2014).
Repertuar i dyskografia
Repertuar Adama Harasiewicza obejmuje przede wszystkim utwory Fryderyka Chopina, ale nie ogranicza się tylko do tego kompozytora. W jego wykonaniach można usłyszeć również dzieła Johannesa Brahmsa, Karola Szymanowskiego oraz Ferenca Liszta. W niezwykle owocnym okresie od 1958 do 1974 roku, artysta nagrał niemal wszystkie utwory Chopina dla renomowanej wytwórni płytowej Philips.
W 2005 roku, Harasiewicz postanowił udostępnić wszystkie mazurki Chopina w ramach współpracy z Polskim Radiem. Jego dyskografia jest bogata i zróżnicowana, obejmując również płyty wydane przez znane wytwórnie, takie jak Decca Records, Brilliant Classics, Koch Discover International, a także Arcobaleno.
Warto również zauważyć, że jego album „Chopin Polonezy 2, inne tańce, liryki ulotne”, nagrany wspólnie z Aszkenazim i Ugorskim, wydany przez Agorę w 2010 roku, zdobył status platynowej płyty, co jest dowodem na wysoką jakość i popularność jego nagrań.
Wyróżnienia
Adam Harasiewicz, znakomity muzyk, otrzymał szereg prestiżowych wyróżnień na przestrzeni swojej kariery, które potwierdzają jego wyjątkowy talent i osiągnięcia w dziedzinie muzyki. Oto niektóre z nich:
- medal Harriet Cohen Foundation w Londynie (1957),
- złoty medal Fundacji im. Ignacego Jana Paderewskiego w Nowym Jorku (1960),
- honorowy obywatel Miasta Rzeszowa (1999),
- honorowy obywatel Chodzieży (2011).
Przypisy
- Jury Konkursu. chopin2020.pl [dostęp 22.10.2021 r.]
- Concorso Viotti | The Juries [online] [dostęp 09.06.2022 r.] (ang.).
- Platynowe płyty CD przyznane w 2010 roku [online], ZPAV [dostęp 26.05.2020 r.]
- Robert Cummings: Adam Harasiewicz – Biography. allmusic.com. [dostęp 22.04.2016 r.]
- Adam Harasiewicz – Discography. allmusic.com. [dostęp 22.04.2016 r.]
- Adam Harasiewicz. rzeszow.pl. [dostęp 22.04.2016 r.]
- Małgorzata Kosińska: Adam Harasiewicz. culture.pl, marzec 2007 (zaktualizowane w sierpniu 2015). [dostęp 22.04.2016 r.]
- Rozpoczął się XVII Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina. rmf24.pl, 01.10.2015 r. [dostęp 22.04.2016 r.]
- Adam Harasiewicz odebrał tytuł Honorowego Obywatela. chodziez.naszemiasto.pl, 22.09.2011 r. [dostęp 22.04.2016 r.]
- a b c Dybowski 2005, s. 197.
- a b Dybowski 2005, s. 195.
- Dybowski 2005, s. 194.
- Wysocki 1987, s. 65.
- a b Dybowski 2005, s. 193.
Oceń: Adam Harasiewicz